Litwa – program kulturowy projektu Erasmus+ (cz. 3) - Wilno Adama Mickiewicza
12 września 1815 r. Adam Mickiewicz przyjechał do Wilna. Z bryki po raz pierwszy zobaczył miasto, z którym nigdy nie mógł się rozstać… Było to w życiu poety miejsce wyjątkowe…
Przebywający na stażu uczniowie klasy III TŻp być może nie zawsze mieli świadomość, że po Wilnie chodzą zawsze śladami Adama Mickiewicza… Nasz narodowy wieszcz swoje kontakty z tym miastem rozpoczął od momentu, kiedy został studentem słynnego wówczas Uniwersytetu Wileńskiego. Był to w jego życiu wyjątkowy czas nauki, przyjaźni, miłości i twórczości. Ważna była przede wszystkim nauka, ponieważ studenci zdawali sobie sprawę z tego, że ich życie będzie zależało od zdobytego wykształcenia. Poeta miał w tym czasie wielu przyjaciół, m. in. Tomasza Zana, Józefa Jeżowskiego, Franciszka Malewskiego, Onufrego Pietraszkiewicza. Czym żyli? Co czytali? Co pisali? Czytali mnóstwo i to w paru językach (polski, łacina, rosyjski, francuski, niemiecki, angielski). Wśród ukochanych ich pisarzy byli: Goethe, Byron, Schiller, Wolter, Rousseau. Wakacje Mickiewicz spędzał poza Wilnem. Latem 1820 r. zawitał do majątku Wereszczaków – Tuhanowicz… To miejsce stanie się jego piekłem i rajem aż do śmierci, ponieważ tutaj właśnie zobaczył po raz pierwszy Marylę Wereszczakównę, kobietę, o której nigdy nie był w stanie zapomnieć… Po latach stała się mitem. To jej zawdzięczamy największe literackie arcydzieło mówiące o miłości – cz. IV „Dziadów”. 2 lutego 1821 r. w Tuhanowiczach miał miejsce ślub Maryli Wereszczakówny z Wawrzyńcem Puttkamerem… W maju 1822 r. w wileńskiej drukarni Zawadzkiego wychodzi I tom „Poezji” Mickiewicza zawierający „Ballady i romanse” – zaczyna się romantyzm… Poeta napisał swoje najpiękniejsze młodzieńcze utwory. Nie wszyscy rozumieją, że już wówczas mają do czynienia z literackim geniuszem. Niestety, w 1823 r. senator Nowosilcow rozpoczyna w Wilnie polowanie na polskich patriotów. 12 października 1823 r. Mickiewicz wraz ze swoimi przyjaciółmi zostają aresztowani i osadzeni w więzieniu urządzonym w dawnym klasztorze o. o. Bazylianów. Te doświadczenia przyczynią się wkrótce do powstania cz. III „Dziadów”. To tutaj na ścianie pojawił się tajemniczy napis, który obwieszczał, że Gustaw przestał istnieć, narodził się Konrad… 21 kwietnia 1824 r. poeta zostaje uwolniony za osobistym poręczeniem Joachima Lelewela. W tym czasie od roku czytelnicy zachwycają się już II tomem „Poezji” zawierającym II i IV część „Dziadów” oraz „Grażynę”. Po zwolnieniu z więzienia Mickiewicz po raz ostatni spotkał się z Marylą, która już czytała cz. IV „Dziadów”, pożegnał się z rodzinną ziemią i 24 października po raz ostatni przed wyjazdem na zesłanie do Rosji patrzył na Wilno… To niezwykłe uczucie… być w mieście, w którym Mickiewicz spędził najpiękniejsze lata swojego życia, gdzie był szczęśliwy, odwiedzać te wszystkie miejsca, w których przebywał… Może dlatego tak wiele osób twierdzi, że w Wilnie nie można być człowiekiem nieszczęśliwym… Tutaj narodził się przecież romantyzm… Przesyłamy zdjęcia (Uniwersytet Wileński, klasztor o. o. Bazylianów, Muzeum Adama Mickiewicza, miejsca upamiętniające poetę) – świadectwa ciągłej obecności tego literackiego geniusza w jego ukochanym Wilnie…